Różne postawy, wobec ofiarności Pana Jezusa Chrystusa! - 18 stycznia 2023 r.

"(...) Teraz Piłat wezwał do siebie wyższych kapłanów, przywódców oraz tłum ludzi, powiedział do nich: Przyprowadziliście do mnie tego człowieka, zarzucając mu, że podburza (gr. ως αποστρεφοντα - hōs apostrefonta, jako zwodzącego) lud. Przesłuchałem Go w waszej obecności i stwierdziłem, że nie popełnił tych przestępstw, o jakie go oskarżacie. Podobnie Herod stwierdził, i odesłał go do mnie z powrotem. Stwierdzam, że nie zrobił nic, co zasługuje na karę śmierci. Dlatego ubiczuję (gr. παιδευσας - paideusas, karcąc i dyscyplinując) Go i uwolnię. A ponieważ był zwyczaj (gr. αναγκην - anagkēn, konieczność. Tego zdania o zwyczaju/konieczności wypuszczania na święto skazańców, brakuje w głównych najstarszych manuskryptach np. w manuskryptach z Nestle Aland) ułaskawiać im jednego więźnia na święto, więc tłum zaczął krzyczeć: Nie! Jego zabij, a uwolnij nam Barabasza! A był to człowiek, którego wtrącono do więzienia za rozruchy, jakie wywołał w mieście i za zabójstwo. Piłat znowu przemówił do nich, ponieważ chciał wypuścić Jezusa, ale oni nalegali, wołając: Na krzyż z Nim! Na krzyż (gr. σταυρωσον σταυρωσον αυτον - staurōson staurōson auton, ukrzyżuj Go)! Piłat przemówił po raz trzeci: Co On właściwie złego uczynił? Nie znalazłem w Nim nic zasługującego na śmierć (gr. αιτιον θανατου - aition thanatou, przyczynę do kary śmierci). Otrzyma więc karę chłosty i uwolnię go. Oni nie ustępowali jednak i głośno się domagali, żeby Go ukrzyżowano. Ich wrzaski stawały się coraz donośniejsze. Wówczas Piłat zdecydował się spełnić ich żądanie. Wypuścił z więzienia Barabasza, tego, którego się domagali, buntownika i mordercę, osadzonego w więzieniu, a Jezusa oddał w ich ręce. Kiedy żołnierze rzymscy odprowadzali Jezusa na miejsce egzekucji, złapali pewnego człowieka z Cyreny, który wracał akurat z pola do Jerozolimy i włożyli na niego krzyż, i zmusili do dźwigania go za Jezusem. W tej drodze towarzyszyło Jezusowi wielu ludzi, między innymi kobiety, które płakały (gr. εκοπτοντο - ekoptonto, biły się, uderzały się) i narzekały nad losem Jezusa (gr. εθρηνουν αυτον - ethrēnoun auton, rozpaczając i zawodząc nad Nim). On w pewnym momencie odwrócił się i powiedział: Córki Jerozolimy, nie płaczcie nade mną, to nad sobą płaczcie i nad waszymi dziećmi. Uważajcie, nadchodzą dni, kiedy ludzie powiedzą: Szczęśliwe kobiety bezpłodne, bezdzietne i niekarmiące (Por.Ewang.Mat.24:19; Ewang.Mar.13:17 i Ewang.Łuk.21:23). W tych dniach ludzie będą wtedy wołać do gór: Upadnijcie na nas, i do wzgórz: zasypcie nas na zawsze (gr. καλυψατε ημας - kalypsate hēmas, przykryjcie nas; por.Izaj.2:19; Oz.10:1-12)! Bo jeżeli to się dzieje z drzewem zielonym, to jak potraktują drzewo suche (Por.Przyp.Sal.11:31; Jer.25:29; Ezech.21:3 i Ewang.Łuk.13:6-9. Z Komentarza wg. wierzącego w Pana Jezusa jako Mesjasza Żyda, Davida Sterna: Że skoro rzeczy tak straszne dzieją się, gdy drzewo jest jeszcze zielone i nie może się palić, czyli w dniu, kiedy niewinny nasz Pan Jezus Chrystus jest uśmiercany jak zbrodniarz, to o ileż gorzej będzie z biegiem lat, kiedy złość na Mesjasza i Jego uczniów okrzepnie na dobre, a na dodatek znajdzie pożywkę w złych czynach popełnianych w imię Mesjasza przez Jego rzekomych wyznawców)? Wyprowadzono razem z Jezusem dwóch innych ludzi. Byli oni przestępcami (gr. κακουργοι - kakourgoi, złoczyńcami), którzy razem z Nim mieli być zabici (Por.Izaj.53:12). Kiedy doszli do miejsca zwanego Miejscem Czaszki (Wyraz ten jest tłumaczeniem języka którym posługiwano się wówczas w Judei powszechnie, czyli w jęz.aramejskim było to słowo Golgotha użyte w Ewang.Mar.15:22. A obecne tu greckie słowo κρανιον - kranion zostało przełożone przez Hieronima w IV wieku jako Calvaria. Ta właśnie łacińska nazwa upowszechniła się w wielu krajach Zachodu jako Kalwaria), żołnierze ukrzyżowali Jezusa oraz wspomnianych przestępców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie. W tym czasie Jezus modlił się: Ojcze, przebacz im (gr. αφες αυτοις - afes autois, odpuść im; por.1Mojż.50:17), bo nie rozumieją (Por.Oz.4:6), co czynią. Potem podzielili jego szaty, rzucili o nie los (Por.Ps.22:ENG.18 wers. i PL.19 wers.). Ludzie stali i patrzyli, a przywódcy izraelscy drwili z Niego: Innym niósł ratunek, niech uratuje siebie, skoro jest Mesjaszem, wybrańcem Boga (Por.Ps.22: ENG.6/PL.7.ENG.11/PL.12 i ENG.16/PL.17; oraz Ps.35:15 i 69:6/7-7/8; a także Izaj.42:1 i wyjaśnienie w Nowym Testamencie Filip.2:6-11). Drwili z Niego również żołnierze. Podchodzili, przynosili Mu na gąbce ocet winny (Ps.69:ENG.21/PL.22. Było to prawdopodobnie tanie, kwaśne wino, mocno rozcieńczone wodą) i powiedzieli: Skoro Jesteś Królem Żydów, uratuj Samego Siebie. Nad Nim natomiast był napis (opis winy najczęściej niesiony przez skazańca), wyryty literami greckimi i łacińskimi, i hebrajskimi: To jest król żydowski. Jeden z przestępców wiszących obok, również drwił (gr. εβλασφημει - eblasfēmei, bluźnił i krzywdząco mówił): Co z ciebie za Mesjasz? Wybaw (gr. σωσον - sōson, uratuj i zbaw) siebie i nas! Drugi natomiast skarcił go: To ty jeszcze się nawet Boga nie boisz? Przecież tak samo jak On zostałeś skazany? My jednak sprawiedliwie, bo zasłużyliśmy na karę za nasze uczynki. Ale ten człowiek nic złego (gr. ατοπον - atopon, przewrotnego, a także niegodziwego, szkodliwego, oraz będącego nie na miejscu) nie uczynił. Potem zwracając się do Jezusa, tak powiedział: Panie! Jezusie, pamiętaj o mnie, kiedy znajdziesz się w Swoim Królestwie (gr. ελθης εν βασιλεια σου - elthēs en basileia sou, przyjdziesz do Królestwa Twojego; por.Ewang.Łuk.24:25-26; Ewang.Jan.12:25-31; 1Kor.15:22-27; Filip.2:6-11)! Jezus tak mu odpowiedział: Tak! Obiecuję, że jeszcze dzisiaj będziesz ze Mną w Raju (Por.Obj.Jan.2:7)!"

(Z Życia Naszego Pana Jezusa Chrystusa w Ewangelii wg. św. Łukasza 23:13-43)