<
"Każda Wypowiedź Boga Jahwe Jest Sprawdzona w Ogniu i Jest Osłoną dla tych, którzy u Niego szukają opieki. Do Jego słów niczego nie dodawaj..."
(Z Księgi Przysłów tj. Przypowieści Salomona 30:5-6a)

CODZIENNE ROZWAŻANIA BIBLIJNE


Właściwa postawa ludzi względem Boga - 31 lipca 2016 r.

  "Ludzie kiedy usłyszeli Te Słowa, byli głęboko dotknięci w sercu (gr. κατενυγησαν τη καρδια - katenygēsan tē kardia, zostały przekute i przebite serca, a także przerazili się do głębi, jak i przejęli się do głębi). Zapytali Piotra i innych apostołów: Bracia, co mamy robić w takiej sytuacji? Wtedy Piotr powiedział do nich: Odwróćcie się od grzechu, powróćcie szczerze do Boga (gr. μετανοησατε - metanoēsate, opamiętajcie się i zmieńcie myślenie, a także pokutujcie i nawróćcie się, oraz skruszcie się i starajcie się o wewnętrzną przemianę) i dajcie się ochrzcić (gr. βαπτισθητω εκαστος - baptisthētō hekastos, niech każdy zostanie zanurzony) w imieniu Jezusa Chrystusa, a Bóg odpuści (gr. αφεσιν - afesin, uwolniając i wyzwalając) wam grzechy. Wtedy weźmiecie Dar Ducha Świętego, bo został On obiecany właśnie dla Was i dla waszych dzieci, oraz dla tych wszystkich, którzy są daleko, a których powoła (gr. προσκαλεσηται - proskalesētai, przywoła i wezwie; por.Ewang.Mat.11:25-30; Ewang.Jan.6:37.44-46; 10:26-30; 15:13-18; Rzym.8:4-39; 9:18-27) Pan, nasz Bóg."

(Z Księgi Działania Ducha Świętego w Dziejach Apostolskich wg. św. Łukasza 2:37-39)


Prowadzenie Trzody Bożego Ludu - 30 lipca 2016 r.

"Bóg Jahwe powiedział do Mojżesza: Wejdź na górę Abarim i przyjrzyj się ziemi, którą oddaję Izraelitom. Potem, podobnie jak twój brat Aaron kiedy ją obejrzysz, będziesz przyłączony do swojego ludu, ponieważ gdy zgromadzenie buntowało się z powodu wody obaj nie posłuchaliście wydanego przeze Mnie nakazu, aby uświęcić Mnie na ich oczach w Meriba, przy Kadesz na pustyni Syn. Mojżesz tak przemówił do Boga Jahwe. O, Jahwe, Boże wszystkiego, co duchowe i cielesne, wyznacz do kierowania społecznością jednego człowieka, który by wystąpił przed nimi i szedł przed nimi, tak aby lud Jahwe nie był jak owce bez pasterza. Bóg Jahwe powiedział do Mojżesza: Przywołaj do siebie syna Nuna, Jozuego (hbr. יְהֹושֻׁעַ - jehoszua, Jahwe jest Zbawieniem; podobnie jak skrócona grecka forma Imienia ιησου - iēsou, czyli w jęz. polskim tj. Jezus; por.Ewang.Jan.16:23-24; Dz.Ap.4:10-12) męża, na którym Duch spoczywa i na nim połóż swoją rękę. Postaw go też przed Eleazarem, kapłanem, oraz przed całym zgromadzeniem i na ich oczach przekaż mu swój urząd. Jemu przekażesz też część twojej władzy, żeby go słuchało całe zgromadzenie Izraelitów. Stanie on przed Eleazarem kapłanem, który zasięgnie w jego sprawie rady za pomocą urim przed Bogiem Jahwe. Na rozkaz Jozuego będą wyruszać i na jego rozkaz będą powracać razem z nim wszyscy Izraelici, całe zgromadzenie. Mojżesz postąpił tak, jak mu Bóg Jahwe rozkazał. Wezwał Jozuego i postawił go przed kapłanem Eleazarem i przed całym zgromadzeniem. Potem położył na niego swoje ręce i udzielił mu pełnomocnictwa tak jak to Bóg Jahwe oznajmił Mojżeszowi."

(4 Księga Mojżeszowa 27:12-23)


Wypełnienie Pierwszego Kościoła Duchem Świętym - 29 lipca 2016 r.

"Kiedy nadeszło święto Pięćdziesiątnicy i wszyscy byli zebrani (gr. ομοθυμαδον - homothymadon, jednomyślnie i jednogłośnie) w tym samym miejscu. Nagle, do wnętrza domu, w którym przebywali doszedł odgłos z nieba, jakby zbliżającego się potężnego wiatru, który wypełnił cały ten dom w którym się zebrali (gr. καθημενοι - kathēmenoi, siedząc). W tej samej chwili zobaczyli (gr. ωφθησαν αυτοις - ōfthēsan autois, zostały ukazane im) coś na kształt ognia nad głowami i usiadł nad każdym z nich z osobna. Więc wszystkich przeniknął Duch Święty (gr. επλησθησαν απαντες πνευματος αγιου - eplēsthēsan hapantes pneumatos hagiou, zostali napełnieni Duchem Świętym; por.Efez.5:15-21) i z Jego natchnienia zaczęli mówić w obcych językach. W Jerozolimie wśród mieszkańców znajdowali się wtedy pobożni Żydzi pochodzący z wielu różnych krajów świata. Kiedy usłyszeli ten hałas, zeszło się mnóstwo ludzi i stanęli oszołomieni, bo każdy słyszał, jak wierzący mówią ich własnym językiem. Więc wszyscy byli zaskoczeni (gr. εξισταντο - eksistanto, zdumieni) i pytali pełni zdumienia (gr. εθαυμαζον - ethaumazon, dziwiąc się): Czy ci wszyscy, którzy tu przemawiają to nie Galilejczycy? Więc jak to się dzieje, że my słyszymy, każdy nasz własny język ojczysty (gr. εν η εγεννηθημεν - en hē egennēthēmen, w którym zostali urodzeni)? My Partowie, Medowie i Elamici, oraz ci, zamieszkujący Mezopotamię, Judeę, Kapadocję, Pont i Azję i Frygię i Pamfilię, Egipt i z tych stron Libii, naprzeciw Cyreny, przybysze z Rzymu, wreszcie Żydzi jak i nowo nawróceni (gr. προσηλυτοι - prosēlyto, prozelici tj. z hbr. גר - ger; poganie nawróceni na judaizm i oficjalnie przyjęci do narodu żydowskiego poprzez obrzęd obrzezania). Kreteńczycy, oraz Arabowie. Wszyscy słyszymy, jak opowiadają w naszych ojczystych językach o jakichś wielkich dziełach Boga. Wszyscy byli zaskoczeni (gr. εξισταντο - eksistanto, zdumiewali się i dziwili się) i oszołomieni (gr. διηπορουν - diēporoun, będąc w niepokoju i niepewności), pytając siebie nawzajem: Co to wszystko znaczy? Inni jednak mówili złośliwie (gr. χλευαζοντες - chleuazontes, drwiąc i szydząc): Ci ludzie upili się młodym winem. Wtedy wystąpił Piotr w otoczeniu jedenastu apostołów, podniósł ręce, by uciszyć tłum i zawołał do zgromadzonych: Żydzi i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy! Proszę was o chwilę uwagi i posłuchajcie co mam wam do powiedzenia (gr. ρηματα - rēmata, słów zrozumiałych i objawionych w sercu). Wbrew waszym przypuszczeniom, ci ludzie nie są nietrzeźwi (gr. ου μεθυουσιν - ou methyousin, nie są pijani). Jest przecież dopiero dziewiąta rano (gr. ωρα τριτη της ημερας - hōra tritē tēs hēmeras, trzecia godzina dnia). Tu chodzi o to, co przepowiedział prorok Joel (por.Joel.3:1-5): W ostatnich dniach, mówi Bóg. wyleję na wszystkich z Mojego Ducha. Wtedy wasze córki i wasi synowie będą mówić w proroczym natchnieniu. Młodzi ludzie będą przeżywać wizje, a wasi starsi będą mieć objawienia we śnie. W tych czasach ześlę (gr. εκχεω - ekcheō, wyleję) z Mojego Ducha na wszystkich, nawet na niewolników i niewolnice. Również mówić będą z natchnienia Bożego (gr. προφητευσουσιν - profēteusousin, będą prorokować). Uczynię cudowne znaki wysoko na niebie, a na dole cuda na ziemi. Będzie krew i ogień, będą obłoki dymu. Pociemnieje słońce na niebie, a księżyc stanie się czerwony jak krew, a tedy nadejdzie wielki i okazały (gr. επιφανη - epifanē, chwalebny, a także pełen blasku i wspaniały) Dzień Pana, lecz każdy, kto wzywać będzie na ratunek Imienia Pańskiego zostanie uratowany (gr. σωθησεται - sōthēsetai, zostanie zbawiony a także ocalony)."

(Z Księgi Działania Ducha Świętego w Dziejach Apostolskich wg. św. Łukasza 2:1-21)


Radykalizm w walce z grzeszną naturą człowieka - 28 lipca 2016 r.

"Kiedy Izraelici przebywali w Szittim, naród zaczął dopuszczać się rozwiązłości z Moabitkami. One to zachęcały Izraelitów do składania ofiar na cześć swoich bogów. Lud spożywał dary ofiarne i kłaniał się przed ich bogami. W ten sposób Izrael przywiązał się do Baal-Peora, a gniew Jahwe zapłonął przeciw niemu (por.Jak.4:4-10). Bóg Jahwe polecił Mojżeszowi: Zbierz wszystkich przywódców ludu i każ ich powiesić wobec Jahwe twarzą do słońca a wtedy odwróci się od Izraela żar gniewu Jahwe. Mojżesz więc rozkazał sędziom Izraela: Zabijajcie każdego spośród ludu, kto przyłączył się do Baala z Peor (por.2Kor.10:3-6; Gal.5:16-26)! W tym czasie jeden z Izraelitów przyprowadził Midianitkę do swoich braci, w obecności Mojżesza i całej społeczności izraelskiej i to właśnie wtedy, gdy oni płakali stojąc koło wejścia do Namiotu Spotkania. Ujrzawszy to kapłan Pinchas, syn Eleazara a wnuk kapłana Aarona, wstał, opuścił zgromadzenie, chwycił w rękę włócznię i poszedł za tym Izraelitą do wnętrza namiotu i przebił ich oboje w brzuch, to jest Izraelitę i tę kobietę. Tak doszło do powstrzymania plagi wśród Izraelitów. Od tej plagi musiało zginąć jednak dwadzieścia cztery tysiące osób. Bóg Jahwe oświadczył Mojżeszowi tymi słowy: Kapłan Pinchas, syn Eleazara, syna Aaronowego, odwrócił Mój gniew od Izraelitów, bo okazał wśród nich żarliwość w Moich sprawach. Dlatego w porywie Swego gniewu, nie wytraciłem zupełnie Izraelitów. Przekaż mu więc, że oto Ja zawrę z nim przymierze pokoju będzie ono dla niego i dla jego przyszłego potomstwa przymierzem wiecznego kapłaństwa, ponieważ okazał żarliwość wobec swego Boga i dokonał przebłagania za Izraelitów."

(4 Księga Mojżeszowa 25:1-13)


Pierwsze decyzje apostołów Jezusa Chrystusa - 27 lipca 2016 r.

"Apostołowie wrócili z góry zwanej Oliwną do Jerozolimy, która jest blisko Jerozolimy, oddalonej od miasta około pół godziny drogi (gr. σαββατου οδον - sabbatou hodon, drogi szabatowej i ok. kilometra). Gdy przyszli do sali na górze, w której zatrzymali się: Piotr, Jan, Jakub, Andrzej, Filip, Tomasz, Bartłomiej, Mateusz, Jakub, syn Halfeusza, Szymon Zelota i Juda, syn Jakuba. Wszyscy oni razem z kobietami, oraz z Marią, Matką Jezusa oraz z Jego braćmi nieustannie (gr. προσκαρτερουντες - proskarterountes, trwając niezłomnie i wytrwale, a także gorliwie) i jednomyślnie trwali na wspólnej modlitwie. W tym właśnie czasie, gdy grupa wierzących zebranych razem liczyła około sto dwadzieścia osób, powstał Piotr w obecności braci i tak do nich przemówił: Drodzy bracia! Musiały się spełnić słowa Pisma, w których Duch Święty zapowiedział ustami króla Dawida o Judaszu, który wskazał drogę tym, co pojmali Jezusa. Był jednym z nas apostołów, to znaczy miał udział w tym naszym posługiwaniu. Ten więc za krwawe pieniądze zdobyte za swoją zdradę (gr. αδικιας - adikias, niesprawiedliwość i bezprawie), kupił ziemię i tam upadł głową na dół i rozbił się tak, że jego ciało nabrzmiało i pękło przez środek, a wszystkie jego wnętrzności wypłynęły. Więc dowiedzieli się o tym wszyscy mieszkańcy Jerozolimy. Teren ten nazwano w ich ojczystym języku (gr. ιδια διαλεκτω - idia dialektō, własnej mowie tj. w jęz. aramejskim) Hakeldamach, czyli: Pole Krwi. Czytamy bowiem w Księdze Psalmów: Niech opustoszeje jego dom, niech nikt już w nim nie mieszka, oraz jego pasterski urząd (gr. επισκοπην - episkopēn, doglądania i dozorowania, a także opiekuna i biskupa) niech ktoś inny otrzyma (gr. λαβοι - laboi, weźmie; por.Ps.69:25[26]; 109:8). Dlatego jeden ze zgromadzających się z nami mężczyzn, musi dołączyć do nas, spośród tych którzy towarzyszyli nam w czasie, gdy Pan Jezus znajdował się wśród nas, od chwili chrztu Janowego, aż do dnia Wniebowstąpienia, został razem z nami świadkiem Jego (Jezusa Chrystusa) zmartwychwstania. Więc Przedstawiono dwóch kandydatów: Był to Józef, zwany też Barsaba (gr. βαρσαβαν - barsaban, syn pragnienia), z przydomkiem Justus, oraz Macieja (gr. ματθιαν - matthian; Mattiasza; z hbr. מתתיהו - matitjahu; tj. dar od Boga Jahwe). Następnie zaczęli się modlić: Panie, Ty znasz wszystkie serca (por.1Sam.16:7). Pokaż z tych dwóch jednego, którego Sobie wybrałeś, aby przejął dzieło i urząd wysłannika, które opuścił Judasz, żeby pójść na wybrane przez siebie miejsce. Potem rzucili losy, aby wybrać między tymi dwoma i padł los na Macieja, więc został przyłączony do jedenastu apostołów (por.Efez.4:4-13)."

(Z Księgi Dziejów Apostolskich wg. św. Łukasza 1:12-26)


Siła i Ocalenie Bożego Ludu jest w Jego Mesjaszu - 26 lipca 2016 r.

"Balaam przemówił tymi słowy: Tak mówi Balaam, syn Beora. Tak mówi mąż, który widzi wyraźnie, który słyszy Słowa Boże i rozpoznaje Myśli Najwyższego. Przypatruje się Wszechmocnemu, upada, ale z odsłoniętymi oczyma. Widzę go, ale to jeszcze nie teraz. Spoglądam na niego, ale nie z bliska. wschodzi Gwiazda z Jakuba i w Izraelu podnosi się berło. Zniszczy krańce Moabu, oraz skruszy czaszki wszystkich synów Seta. Weźmie w posiadanie krainę Edomu, jego wróg Seir będzie pod jego władzą, bo Izrael wzrośnie w siłę. Władzę obejmie Władca z Jakuba (por.Izaj.7:14; 9:5; Ewang.Mat.1:18-23) i wyniszczy ocalonych z miasta (por.1Jan.3:8)."

(4 Księga Mojżeszowa 24:15-19)


Końcowe Polecenia Pana Jezusa - 25 lipca 2016 r.

"W poprzednim opisie Teofilu (por.Ewang.Łuk.1:1-4), podałem wszystko to, co Jezus rozpoczął czynić i nauczać aż do owego dnia, Jego wniebowstąpienia, przed którym mocą Ducha Świętego przekazał misję wybranym przez siebie apostołom (gr. αποστολοις - apostolois, wysłannikom). On to po Swojej męce krzyża dawał im wiele przekonujących dowodów, że znowu żyje. Przez okres czterdziestu dni ukazywał się im nauczając o Królestwie Boga. Podczas jednego ze wspólnych posiłków polecił im, nie opuszczać Jerozolimy, ale oczekiwać na spełnienie się Obietnicy danej przez Ojca: Już o niej słyszeliście ode Mnie. Ponieważ Jan chrzcił (gr. εβαπτισεν - ebaptisen, zanurzał) w wodzie, wy jednak za kilka dni zostaniecie ochrzczeni (gr. βαπτισθησεσθε - baptisthēsesthe, zostaniecie zanurzeni) w Duchu Świętym (por.Ewang.Mat.3:10-16; Ewang.Łuk.3:15-18). Kiedy oni zgromadzili się razem z Jezusem, zapytali Go: Panie, czy to właśnie teraz wyzwolisz Izrael w którym odnowisz (gr. αποκαθιστανεις - apokathistaneis, przywracając) wielkość jego Królestwa? Jezus im odpowiedział: Nie waszą sprawą jest znać czas i daty (gr. καιρους - kairous, stosowne pory tj. dogodny czas i okres do jakichś działań, jak np. czas żniw i zbiorów, zapoczątkowany jakimś doniosłym wydarzeniem; por.Ewang.Jan.4:35-36; 2Kor.6:2; Gal.6:8-10), wybrane przez Ojca, które ma pod Swoją Władzą. Ale kiedy zstąpi na was Duch Święty, Przyjmiecie (gr. ληψεσθε - lēpsesthe, weźmiecie; por.Ewang.Łuk.11:9-13; 12:10-12; Ewang.Jan.14:26; 15:26; 16:7-16; Efez.5:15-20) natomiast Jego moc i świadczyć będziecie o Mnie tak w Jerozolimie, jak i w całej Judei, w Samarii, a nawet do najdalszych krain (gr. εσχατου - eschatou, krańce) świata (gr. γης - gēs, ziemi). Po tych Słowach (por.Ewang.Mat.28:16-20) wzniósł się w górę na oczach uczniów i zniknął w obłokach (por.Ewang.Mk.16:14-20; Ewang.Łuk.24:44-53). Gdy tak wpatrywali się za Nim w niebo, oto stanęli przy nich dwaj mężczyźni w białych szatach, którzy zapytali: O Galilejczycy, czemuż tak stoicie i wpatrujecie się w niebo? Jezus, który dopiero co odszedł od was do nieba, pewnego dnia powróci w taki sam sposób, w jaki widzieliście Go odchodzącego do nieba (por.Zach.12:10; Ewang.Jan.19:37) ."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA, w początkach Księgi Dziejów Apostolskich spisanych ok. 63-65 r. n.e. przez Lekarza Łukasza 1:1-11)


Bezkompromisowość w posłuszeństwie Bogu - 24 lipca 2016 r.

"Zawrzał gniewem Balak na Balaama, a klasnąwszy w dłonie rzekł do Balaama: Przywołałem cię w celu żebyś złorzeczył wrogom moim, a ty nawet trzykrotnie ich pobłogosławiłeś. Uciekaj teraz szybko do domu. Obiecałem wprawdzie, że cię szczodrze wynagrodzę, a oto Jahwe pozbawia cię tej zapłaty. Balaam powiedział do Balaka: Czy już twoich posłów, których do mnie wysłałeś, nie ostrzegłem: Choćby mi dał Balak swój dom wypełniony srebrem i złotem to przecież nie mogę złamać przykazania Jahwe, abym sam czynił coś dobrego albo złego: Powtórzę to tylko, Co oznajmił mi Jahwe (por.2Kron.18:3-34; Ewang.Mat.16:24-27; Ewang.Mk.8:35-38; Ewang.Łuk.9:23-26; Dz.Ap.4:17-20; 5:27-29; 2Tym.4:2-5)."

(4 Księga Mojżeszowa 24:10-13)


Wola Pana Jezusa - 23 lipca 2016 r.

"Gdy Piotr się odwrócił, zobaczył za sobą towarzyszącego, ukochanego ucznia Jezusa, tego który w czasie wieczerzy, położył się na piersi Jezusa i zadał mu pytanie: Panie, kto Cię zdradzi? Tego to właśnie ucznia zobaczył Piotr i zwrócił się do Jezusa: Panie, a z tym co będzie? Jezus mu odpowiedział: Może zechcę, by pozostał do Mojego powtórnego przyjścia, to co ci do tego? Ty pójdź za Mną. W ten sposób powstało wśród braci mniemanie, że ten uczeń nie umrze. Jezus jednak nie powiedział, że nie umrze, ale powiedział do Piotra: Po co ci to wiedzieć? Może zechcę, by on pozostał tu aż do Mojego powtórnego przyjścia. Właśnie ten uczeń składa świadectwo o tych wydarzeniach i on napisał o nich, a my wiemy, że jego świadectwo jest wiarygodne (gr. αληθης - alēthēs, prawdziwe). Jezus uczynił również wiele innych rzeczy, a gdyby chciano je wszystkie szczegółowo opisać, to, moim zdaniem, cały świat nie mógłby pomieścić ksiąg, jakie trzeba by napisać na ten temat (por.Ewang.Jan.17:17-21; 20:29-31; 1Tes.2:11-13; 1P.1:2-13)."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 21:20-25)


Błogosławieństwo Bożego Ludu - 22 lipca 2016 r.

"Ponieważ Balaam przekonał się, że błogosławienie Izraela podoba się Jahwe i nie chodził jak to bywało innym razem, w celu wyszukiwania wróżb, a skierował swoje oczy w stronę pustyni. Tam zobaczył Izraela obozującego według swoich pokoleń, a Duch Boży zstąpił na niego, więc przemówił on w te słowa: Wypowiedź Balaama, syna Beora, człowieka, który widzi tajemnice, słyszy Słowa Boga i ogląda wizje Wszechmocnego, upada z otwartymi oczami. O, jak piękne są twoje namioty, Jakubie i mieszkania twoje Izraelu! Jak szerokie doliny potoków i jak ogrody nad rzekami, jak aloesy posadzone przez Boga Jahwe i jak cedry nad brzegami wody. Woda płynie z jego wiader, jego ziarno ma dosyć wilgoci. Ich Król potężniejszy jest niż Agag, a Królestwo Jego jest wywyższone (por.1P.2:9-11; Obj.Jan.1:6-8; 5:9-10)! Bóg wyprowadził go z Egiptu, Jest dla niego jakby rogami bawołu. Wyniszczy wrogie sobie narody, uderzeniem kruszy ich kości i przeszywa swoimi strzałami. Rozciągnął się i leży jak lew (por.1Mojż.49:8-10; Obj.Jan.5:5), lub jak lwica. Kto się odważy go zbudzić? Niechaj będzie błogosławiony, kto cię błogosławi, a kto by ci złorzeczył, niech będzie przeklęty (por.1Mojż.12:1-3."

(4 Księga Mojżeszowa 24:1-9)


Radykalne powołanie - 21 lipca 2016 r.

"Po śniadaniu Jezus zapytał się do Szymona Piotra: Szymonie, synu Jana, czy kochasz (gr. αγαπας - agapas, miłujesz ofiarnie, bezinteresownie i bezwarunkowo, jak wpierw Bóg nas; por.J3:16; Rzym.5:8; 1Kor.13:4-8; 1J4:8-10; abyśmy byli zdolni odwzajemniać to samo wpierw Bogu - Ewang.Mt.22:36-37) Mnie bardziej niż pozostali? Piotr odpowiedział: Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham (gr. φιλω - filō, okazując czułość i lubię, a także będąc przywiązany). Jezus powiedział mu: Dbaj (gr. βοσκε - boske, pasąc) o Moje owce (gr. αρνια - arnia, baranki). Za drugim razem powiedział do niego: Szymonie, synu Jana! Czy kochasz (gr. αγαπας - agapas, miłujesz ofiarnie, bezinteresownie i bezwarunkowo...) Mnie? Odparł Mu: Tak jest, Panie! Ty wiesz, że jestem Twoim przyjacielem (gr. φιλω - filō, okazuje czułość i lubię). Pan na to: Troszcz się jak pasterz o Moje owce. Za trzecim razem Jezus zapytał go: Szymonie, synu Jana, czy jesteś Moim przyjacielem? (gr. φιλεις - fileis, okazując czułość)? Piotr się zafrasował (gr. ελυπηθη - elypēthē, został zasmucony i zmartwił się, a także stał się przygnębiony), że trzeci raz (por.Ewang.Mat.26:33-35. 69-75; Ewang.Mk.14:29-33.66-72; Ewang.Łuk.22:33-34. 55-62; Ewang.Jan.13:34-38; 18:15-18. 25-27) go spytał: Czy Mnie kochasz (gr. φιλεις - fileis, okazujesz czułość)? Więc odparł Mu: Panie, Ty wiesz wszystko! Wiesz (gr. γινωσκεις - ginōskeis, rozpoznałeś), że Cię kocham (gr. φιλω - filō, okazując czułość). Jezus na to odpowiedział: Dbaj (gr. βοσκε - boske, pasąc) o Moje owce. O tak, oświadczam ci: Gdy byłeś młodszy, sam o sobie decydowałeś (gr. εζωννυες σεαυτον - ezōnnyes seauton, przepasywałeś się) i chodziłeś, gdzie chciałeś. Gdy jednak się zestarzejesz, wyciągniesz swoje ręce i ktoś inny cię ubierze (gr. ζωσει - zōsei, przepasze) i zaprowadzi cię tam, gdzie byś nie chciał. W tych słowach Jezus dał mu do zrozumienia, jaką śmiercią Piotr miał uwielbić Boga (por.Rzym.14:7-9). Potem dodał: Idź w Moje ślady (gr. ακολουθει μοι - akolouthei moi, podąż/pójdź za Mną; por.1P.2:21)!"

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 21:15-19)


Błogosławienie Ludu Bożego - 20 lipca 2016 r.

"Bóg spotkał się z Balaamem i on powiedział do Niego: Przygotowałem siedem ołtarzy i złożyłem po cielcu, oraz baranie na każdym ołtarzu. Wtedy Jahwe udzielił Balaamowi pewnej wiadomości i powiedział: Wróć do Balaka i tak mu oznajmij. Powrócił więc Balaam do Balaka, a oto stał on jeszcze przy swej całopalnej ofierze z wszystkimi przywódcami Moabu. Wtedy Balaam tak zaczął mówić: Król Moabu Balak ściągnął mnie z wysokich gór Wschodu, z Aramu: O, przyjdź, przeklinaj mi Jakuba. Przyjdź! Złorzecz Izraelowi. Jakże mam przeklinać skoro Bóg tego nie czyni? Jak mogę złorzeczyć, kogo Jahwe nie gromi (por.1Mojż.12:1-3; 1Kor.4:13)? Oto ze szczytu skał widzę go. Ze wzgórz spoglądam na niego: Jest to naród, który żyje samotnie, a między narody nie będzie policzony. Któż może zliczyć Jakuba, licznego jak proch? Kto zdoła policzyć choćby jedną czwartą Izraela? Niechaj umrę śmiercią sprawiedliwych, a mój koniec niech będzie im podobny! Balak powiedział do Balaama: Co ty mi uczyniłeś? Przecież prosiłem cię, abyś przeklinał wrogów moich, a ty ich błogosławisz! Lecz on głośno odpowiedział: Czy nie miałem pamiętać, żeby powtórzyć to tylko, co mi polecił Jahwe? Balak powiedział do niego: Chodź ze mną na inne miejsce, z którego będziesz mógł widzieć tylko jego część, ale nie wszystkich. Przeklnij mi ich stamtąd i zaprowadził go na pole Strażników, w kierunku szczytu Pisga, a potem, zbudował siedem ołtarzy i złożył po cielcu i po baranie na każdym ołtarzu. Balaam powiedział do Balaka: Pozostań tu przy całopalnej ofierze, a ja pójdę tam, na spotkanie z Bogiem i Jahwe spotkał się z Balaamem, a włożywszy słowo w jego usta, powiedział: Powróć do Balaka i tak mu oznajmij! Gdy wrócił do niego, oto Balak stał jeszcze razem ze wszystkimi przywódcami Moabu przy swojej ofierze całopalnej. Balak zapytał go: Co Jahwe powiedział? Balaam wygłosił swoje pouczenie, oświadczając: Podnieś się, Balaku i słuchaj! Słuchaj mnie z uwagą synu Sippora! Bóg nie jest jak człowiek, aby miał kłamać, to nie syn ludzki, który zmienia zdanie. Czy On coś powiedział a nie uczynił? Czy On zapowiada coś, a później tego nie wypełnia? Oto mam polecone błogosławić; i będę błogosławił. On sam pobłogosławił, więc ja nie mogę tego zmienić. Ja nie dostrzegam grzechu u Jakuba. Nie widzę nieszczęścia w Izraelu. Bóg Jahwe Jest przy nim, wznoszą Mu okrzyk jako królowi. Bóg wyprowadził ich z Egiptu. Jego moc jest dla nich jak siła bawołu. Nie ma wróżbiarstwa w Jakubie, ani wróżbiarzy w Izraelu. Już teraz można powiedzieć co Bóg uczyni Jakubowi i Izraelowi. Oto naród, który jako lwica powstaje, oraz jak lew się podnosi. Nie spocznie, aż pożre swą zdobycz i krew zabitych wypije (por.Ewang.Mat.16:18; 18:18-20; Efez.1:17-23; 2:4-7; 1P.2:9-10)."

(4 Księga Mojżeszowa 23:4-24)


Zaspokojenie wierzących - 19 lipca 2016 r.

"Po jakimś czasie znowu ukazał się Jezus uczniom nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Znajdowali się wtedy razem: Szymon Piotr i Tomasz, nazywany Bliźniakiem, Natanael z Kany Galilejskiej oraz synowie Zebedeusza i jeszcze dwaj inni z Jego uczniów (por.Dz.Ap.1:21-22). Szymon Piotr zwrócił się do nich: Pójdę łowić ryby (por.Ewang.Mat.4:12-25; Ewang.Mk.1:9-22), a oni mu na to: My też z tobą pójdziemy. Poszli i wsiedli do łodzi; jednak tej nocy niczego nie złowili. O świcie na brzegu jeziora pojawił się Jezus. Uczniowie z początku jednak Go nie rozpoznali. Wtedy ich zawołał: Chłopcy (gr. παιδια - paidia, dzieciątka i małe dzieci; por.Ewang.Łuk.12:22-32; 22:24-32; Ewang.Jan.13:33-35)! Nie złowiliście czegoś do zjedzenia? Odpowiedzieli Mu: Nie! Nic. Wtedy powiedział do nich: Zarzućcie sieć z prawej strony łodzi, to coś złowicie. Więc zrobili to i nie mogli wyciągnąć jej na brzeg z powodu wielkiej ilości ryb. Wówczas ukochany uczeń Jezusa powiedział do Piotra: To jest Pan. Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, narzucił koszulę, bo był rozebrany do pracy i skoczył do jeziora. Natomiast inni uczniowie przypłynęli łodzią, holując sieć z rybami. Do brzegu było tylko około stu metrów (gr. πηχων διακοσιων - pēchōn diakosiōn, łokci dwieście). Kiedy wyszli na brzeg, zobaczyli rozpalone ognisko i ułożoną na nim rybę, oraz trochę chleba. Jezus powiedział do nich: Przynieście parę ryb, które przed chwilą złowiliście. Szymon Piotr podszedł więc i wyciągnął na brzeg sieć, napełnioną stu pięćdziesięciu trzema wielkimi rybami; a choć tak wiele ich było, to sieć się nie porwała. Jezus powiedział: Chodźcie na śniadanie (por.Izaj.55:1-3), a żaden z nich nie śmiał Go zapytać, czy to rzeczywiście On. Nie mieli żadnych wątpliwości, że to jest Pan. Jezus podszedł, wziął chleb i podał im, również tak samo zrobił z rybą. Tak to już po raz trzeci po zmartwychwstaniu, ukazał się Jezus uczniom Swoim (por.1Kor.15:1-10)."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 21:1-14)


Boża Dyscyplina - 18 lipca 2016 r.

"Wczesnym rankiem Baalam wstał i osiodławszy swoją oślicę, podążył z razem z przywódcami Moabu. Lecz to, że ruszył w drogę, rozgniewało Jahwe i anioł Jahwe stanął na drodze, naprzeciw niemu. Baalam jechał na oślicy, w towarzystwie dwóch sług. Gdy oślica ujrzała anioła Jahwe, który stał na drodze, z wyciągniętym mieczem w jego ręce (por.1Mojż.3:21-24; Hbr.4:12-13), skręciła na pole. Balaam ją uderzył, aby ją sprowadzić na właściwą drogę. Anioł Jahwe stanął wówczas na ścieżce wśród winnic, ogrodzonymi murem. Oślica, widząc anioła Jahwe, skręciła i zbliżyła się tak bardzo do muru, że Baalam ocierał sobie nogę o mur i tak zaczął ją bić na nowo. Tymczasem anioł Jahwe poszedł dalej, i zatrzymał się w miejscu tak zwężonym, że nie było sposobu wyminąć go, ani z lewej, ani z prawej strony (por.Joz.1:7-9; Ewang.Mat.7:13-29). Więc oślica widząc anioła Jahwe położyła się pod Balaamem. Rozgniewał się więc Baalam i znów zaczął ją bić kijem. Jahwe otworzył usta oślicy, która przemówiła do Balaama: Co ci uczyniłam, że oto bijesz mnie już trzykrotnie? Balaam odpowiedział oślicy: Ponieważ kpisz sobie ze mnie! Gdybym tak miał miecz w ręku, natychmiast bym cię zabił! Oślica przemówiła do Balaama: Czy ja nie jestem twoją oślicą, na której jeździsz od dawna, aż do tego czasu? Czy miałam zwyczaj tak ci czynić? On odpowiedział: Rzeczywiście, nie! Jahwe odsłonił wtedy oczy Balaama i ujrzał on anioła Jahwe stojącego na drodze, a w jego ręce był wydobyty jego miecz. Ukląkł więc i oddał pokłon twarzą do ziemi. Anioł Jahwe przemówił do niego: Czemu aż trzy razy zbiłeś swoją oślicę? Przecież to ja wyszedłem, aby zagrodzić przejście, bo twoja droga jest przeciwna mojej woli, wiedzie cię na zatracenie. Oślica, ponieważ mnie widziała, ustępowała przede mną już trzykrotnie. Gdyby nie ustąpiła przede mną już bym cię zabił, ją zostawiając przy życiu. Balaam powiedział do anioła Jahwe: Zawiniłem. Nie wiedziałem, że ty stanąłeś przeciwko mnie na drodze, a teraz, jeśli to nie podoba się w oczach twoich, to powrócę! Anioł Jahwe odpowiedział Balaamowi: Jedź z tymi ludźmi, ale powiesz im tylko to, co Ja ci rozkażę (2Tym.4:2-5). Odjechał Balaam z ludźmi Balaka."

(4 Księga Mojżeszowa 22:21-35)


Treść Ewangelii - 17 lipca 2016 r.

"Wiele jeszcze innych znaków Jezus uczynił na oczach uczniów, które w tej Księdze nie zostały zapisane. To wszystko jednak zostało opisane, żebyście ufali (gr. πιστευσητε - pisteusēte, uwierzyli), że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym i żebyście przez tę ufność (gr. πιστευοντες - pisteuontes, wierząc) mieli życie w Jego Imieniu (por.Ewang.Jan.17:17-23; Rzym.15:4-7; 1Tes.2:11-13; 2Tym.3:14-17)."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 20:30-31)


Posłuszeństwo Bogu - 16 lipca 2016 r.

"Balak znowu wysłał swoich przywódców, jeszcze liczniejszych i wybitniejszych od tych pierwszych. Więc przybyli do Balaama i przemówili do niego: Tak mówi Balak, syn Sippora: Niechaj cię nic nie powstrzymuje w udaniu się do mnie. Wynagrodzę cię hojnie, a wszystko co mi rozkażesz uczynię. Przyjdź, proszę, i przeklnij mi ten lud! Balaam odpowiedział, mówiąc do sług Balaka: Nawet gdyby Balak chciał oddać cały swój dom wypełniony srebrem i złotem (por.Ewang.Mat.16:24-27; 19:27-30; Ewang.Mk.8:34-38; 10:28-31; Ewang.Łuk.9:22-26; 18:28-30), to przecież nie mogę przekroczyć rozkazu mojego Boga Jahwe, zarówno w małych rzeczach, jak i wielkich (por.Ewang.Łuk.16:10; 19:12-27). Pozostańcie jednak przez noc, żebym mógł się dowiedzieć, co tym razem powie mi Jahwe. W nocy przyszedł Bóg do Balaama i do niego powiedział: Skoro ludzie ci przyszli specjalnie po to, żeby cię zaprosić, to przygotuj się i idź z nimi, lecz będziesz jednak robił tylko to, co Ja ci każę (por.1Sam.15:22-23; Ps.51:17-19; Izaj.57:14-15; 66:2; Dz.Ap.5:29)."

(4 Księga Mojżeszowa 22:15-20)


Błogosławieństwo wierzących - 15 lipca 2016 r.

"Gdy przyszedł Jezus, nie było wśród nich Tomasza, zwanego Bliźniakiem, który należał do grona dwunastu. Pozostali uczniowie przekazali mu: Słuchaj! Ujrzeliśmy Pana. On jednak odpowiedział: Nie uwierzę, dopóki nie zobaczę śladów po gwoździach na Jego rękach i ich nie dotknę i jeżeli nie włożę swojej dłoni w Jego bok. Tymczasem ósmego dnia uczniowie znowu zgromadzili się razem, a z nimi Tomasz. Mimo zamkniętych drzwi Jezus wszedł, stanął między nimi i ich pozdrowił: Pokój wam! Następnie zwrócił się do Tomasza: Wyciągnij tu swój palec, spójrz na Moje ręce! Podnieś swoją dłoń i włóż do Mojego boku. Przestań wątpić (gr. μη γινου απιστος - mē ginou apistos, nie stawaj się niewierzący), ale miej ufność (gr. πιστος - pistos, wierz)! Wtedy Tomasz Mu odpowiedział: Jesteś moim Panem i Bogiem! Wtedy Jezus powiedział do niego: Czy dlatego zaufałeś (gr. πεπιστευκας - pepisteukas, uwierzyłeś) bo Mnie zobaczyłeś? Szczęśliwi, którzy nie zobaczyli, a jednak ufają (gr. πιστευσαντες - pisteusantes, uwierzyli; por.Ewang.Mk.16:9-20; Ewang.Jan.3:14-18; Rzym.1:16-17; 3:20-25; Gal.3:22; 1P.1:1-13)!"

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 20:24-29)


Boża Ochrona Ludu Bożego - 14 lipca 2016 r.

"Izraelici odeszli dalej i rozbili swoje namioty na równinach Moabu za Jordanem, naprzeciwko Jerycha. Balak, syn Sippora, widział wszystko, co uczynił Izrael Amorytom. Moabici przelękli się bardzo Izraelitów, których było wielu. Więc Moab się zatrwożył na widok Izraelitów. Mówili Moabici do Madianitów: Teraz ten tłum pochłonie wszystko, co nas otacza, tak jak wół pożera wszystko, co rośnie na polach. Wówczas królem Moabu był Balak, syn Sippora. Wyprawił on posłów do swojej ziemi ojczystej, do Petor, który jest nad Rzeką, do Balaama, syna Beora, aby go przywołać, oświadczając: Oto lud jakiś wyszedł z Egiptu. Już zakrywa powierzchnię ziemi i osiadł naprzeciwko mnie. Przyjdź więc, proszę, przeklnij ten lud, bo jest on potężniejszy ode mnie. Może w ten sposób będę mógł stawić mu czoło i wypędzić z tego kraju, bo ja wiem, że komu błogosławisz, jest błogosławiony, a kogo przeklinasz ten pozostaje przeklęty. Wybrali się więc starsi spośród Moabitów i Midianitów zaopatrzeni w dary, które miały być złożone wróżbicie. Gdy przybyli do Balaama i powtórzyli mu słowa Balaka. On zaś im odpowiedział: Pozostańcie tu na noc, a dam wam taką odpowiedź, jakiej udzieli mi Jahwe. Pozostali więc przywódcy moabscy u Balaama. Przyszedł Bóg do Balaama i zapytał: Co to za ludzie którzy są u ciebie? Balaam odpowiedział Bogu: Przysłał ich do mnie król Moabu, Balak, syn Sippora, aby powiedzieć: Nadciągnął z Egiptu jakiś naród, zakrył powierzchnię ziemi. Przyjdź zaraz, proszę cię, przeklnij mi go, może będę mógł go pokonać i go wypędzić. Na to rzekł Bóg do Balaama: Nie pójdziesz z nimi i nie będziesz przeklinać ludu tego, ponieważ jest on błogosławiony (por.1Mojż.12:1-3; Ps.17:7-8; Izaj.54:17; Zach.2:12; Ewang.Jan.10:27-30; Rzym.8:25-39)."

(4 Księga Mojżeszowa 22:1-12)


Objawienie Jezusa z konkretnym przesłaniem - 13 lipca 2016 r.

"Wieczorem tego pierwszego dnia tygodnia, uczniowie zgromadzili się razem za drzwiami zamkniętymi na klucz, z powodu strachu przed Żydami, lecz wtedy zjawił się (gr. ηλθεν - ēlthen, przyszedł) Jezus. Stanął między nimi (gr. εις το μεσον - eis to meson, na środku) i przywitał ich: Pokój wam (por.Izaj.9:5; Ewang.Jan.14:26-27)! Kiedy to powiedział, pokazał im ręce i bok. Uczniowie na widok żyjącego Pana ucieszyli się bardzo (gr. εχαρησαν - echarēsan, uradowali się). Jezus powtórnie ich pozdrowił: Pokój wam! Tak jak Mnie wysłał Ojciec, tak również Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i rzekł im: Przyjmijcie Ducha Świętego! Jeśli odpuścicie komuś grzechy, już są mu przebaczone (gr. αφιενται αυτοις - afientai autois, są odpuszczone im; por.Ewang.Mat.5:20-26; 6:14-15; 18:10-35; Ewang.Mk.11:22-26; 1Kor.5:1-13; 2Kor.2:5-11; 5:17-21; 6:1-10; Gal.2:9-16). A komukolwiek zatrzymacie, temu są zatrzymane (por.Dz.Ap.8:18-24)."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 20:19-23)


Zwyciężanie Bożego Ludu - 12 lipca 2016 r.

"Izraelici wysłali posłów do Sichona, króla Amorytów by mu oznajmić: Chcemy przejść przez twój kraj. Nie wejdziemy na pola, ani do winnic, nie będziemy pili wody z waszych studzien. Będziemy szli drogą królewską do czasu, aż przejdziemy przez twój kraj. Jednak Sichon nie dał pozwolenia Izraelitom na przejście przez swoją posiadłość. Zebrał wszystkich swoich ludzi i skierował się w stronę pustyni naprzeciwko Izraelitom. Przybył do Jahsa i zaatakował Izraelitów. Jednak Izraelici pokonali go ostrzem miecza i wzięli w posiadanie jego kraj, od Arnonu aż po Jabbok i do krańców ziemi Ammonitów, bo silną była granica Ammonitów. Izraelici Zajęli wszystkie miasta. Następnie osiedlili się także w miastach Amorytów oraz w Cheszbonie, oraz we wszystkich jego okolicznych miejscowościach, bo Cheszbon był stolicą Sichona, króla Amorytów. To on prowadził kiedyś wojnę z poprzednim królem Moabu i zabrał mu cały kraj aż po Arnon. Dlatego to poeci głosili: Przyjdźcie do Cheszbonu, Miasto Sichona zostało odbudowane i umocnione, bo ogień wyszedł z Cheszbonu, płomień z twierdzy Sichona i zniszczył Ar-Moab, władców wyżyn Arnonu. Biada ci, Moabie! Zgubiony jesteś! Stracony jesteś, ludu Kemosza! Oddał synów swoich na stracenie i swoje córki w niewolę królowi Amorytów, Sichonowi. Pokonaliśmy ich. Cheszbon zniszczyliśmy aż do Nofah i wszystko aż do Medby. Tak Izraelici osiedlili się w kraju Amorytów. Potem Mojżesz wysłał swoich ludzi, aby dokładnie obejrzeli miasto Jazer, więc zdobyli jego przyległości i wypędzili wszystkich mieszkających tam Amorytów. Następnie zawrócili i pociągnęli drogą do Baszanu. Wtedy wystąpił Og, król Baszanu. Wraz z całym swoim ludem pod Edreją w celu stoczenia bitwy. Rzekł Bóg Jahwe do Mojżesza: Nie obawiaj się go, bo Ja w ręce twoje wydam jego samego, cały jego naród i kraj (por.Sam.17:45-51; Zach.4:6; Ewang.Mat.16:18; 2Kor.10:3-4; Efez.6:10-18; Hbr.4:12-13; Jak.4:6-7; 1P.5:6-11; Obj.Jan.12:9-12; 20:10). Postąpisz z nim tak, jak z królem Amorytów Sichonem, który mieszkał w Cheszbonie. Tak więc pobili go i synów jego, oraz całe wojsko, tak że nikt nie ocalał, kraj zaś cały wzięli w posiadanie."

(4 Księga Mojżeszowa 21:21-35)


Szukanie Jezusa - 11 lipca 2016 r.

"Maria Magdalena płacząc, stała na zewnątrz przed wejściem, blisko grobu. Zajrzała (gr. παρεκυψεν - parekypsen, nachyliła się) jednak do środka i zobaczyła dwóch aniołów (gr. αγγελους - angelous, zwiastunów) odzianych w białe szaty, którzy siedzieli tam, gdzie leżało ciało Jezusa. Jeden z nich siedział obok miejsca głowy, a drugi u stóp. Odezwali się do niej aniołowie: Kobieto, czemu płaczesz? Odpowiedziała im: Ktoś zabrał mego Pana i nie wiem, gdzie Go położył. Po tych słowach odwróciła się i zobaczyła stojącego Jezusa. Nie wiedziała jednak, że to Jest Jezus. Jezus ją zapytał: Kobieto, dlaczego płaczesz? Kogo szukasz (por.Dz.Ap.17:22-31)? Ona zaś pewna, że to ogrodnik, odpowiedziała: Panie, jeśli to ty Go wyniosłeś (gr. εβαστασας - ebastasas, przeniosłeś), powiedz, gdzie Go wyniosłeś, a ja go zabiorę. Jezus powiedział do niej: Mario! Ona obróciła się natychmiast i powiedziała do Niego po hebrajsku: Rabbuni (gr. ραββουνι - rabbouni, z hbr. רב - raw, mój Mistrzu!)! To znaczy: Mój Nauczycielu! Jezus jej oznajmił: Nie zatrzymuj Mnie (gr. μη μου απτου - mē mou haptou, Nie dotykaj Mnie), bo jeszcze nie wróciłem do Ojca! Idź raczej do Moich braci i powiedz im, że wracam do Mojego Ojca i waszego Ojca, do Mojego Boga i waszego Boga. Maria Magdalena poszła i oznajmiła uczniom: Widziałam Pana i powtórzyła im, co jej powiedział."

(Z Życia JEZUSA CHRYSTUSA w Ewangelii wg. św. Jana 20:11-18)


Zaspokojenie pragnienia wśród Bożego Ludu - 10 lipca 2016 r.

"Po wyjściu z Obot Izraelici zatrzymali się na ruinach Ijje-Haabarim, na pustyni, położonej w kierunku wschodzącego słońca, naprzeciw Moabu. Następnie wyruszyli i rozbili namioty w dolinie potoku Zared. Po wyjściu z Zared stanęli obozem nad brzegiem rzeki Arnon, która płynie przez pustynię, wypływając z kraju Amorytów. Rzeka Arnon stanowi granicę pomiędzy Moabitami i Amorytami. Dlatego jest powiedziane w księdze Wojen Jahwe: Zdobył Bóg Waheb w Sufa i potoki Arnonu. Nadto pochyłość potoków ciągnących się aż do Ar, a stykają się z granicą Moabu. Stamtąd przybyli do Beer. Jest to studnia, o której Jahwe powiedział Mojżeszowi: Zwołaj tu cały naród, a Ja dam mu wody. Śpiewali wtedy Izraelici pieśń następującą: Niech wytryśnie strumień (por.Izaj.44:3; Ewang.Jan.4:13-14; 7:37-39)! Zaśpiewajcie o nim! Studnia, którą wykopali przywódcy i naczelnicy ludu berłem i swymi laskami."

(4 Księga Mojżeszowa 21:11-18)